Columniste Nausicaa Marbe schrijft in “de Telegraaf” van 11 mei een bijtend commentaar met de titel “Wie lijsten maakt, steunt de Jodenjacht”. Ze gaat tekeer vanwege “dit zieke land”, en dat “academici hun morele kompas vertrappen alsof het ongedierte is”. Ze kwalificeert de rectores magnifici: “er zitten kennelijk veel ruggengraten van gelatine op de hoogste posities”. Verhelderend wat er gebeurde in Amsterdam en andere universiteitssteden. Ivoren torens worden maar al te graag bezet met flexibele geesten.
Magnificat/ Magnificus
Ik sta niet alleen in mijn mening over de Rector Magnificus (de “grote dirigent”) van de Universiteit van Amsterdam “die liever zijn imago als benaderbare krullenbol beschermde dan de waardigheid van zijn academie”. “Magnificus” betekent “groot, groots”. Wat is er groot(s) aan als je jouw academische partners verlakt aan de oorlogspartij die hen naar het leven staat?
Ik associeer het woord liever ik met het “magnificat”, een lied, gezongen door de beroemde Joodse vrouw (waarop volgens de traditie God zelf verliefd raakte) toen ze haar zwangerschap bezong. Magnificat anima mea: “mijn ziel wordt groter”. De zang op nieuw leven. Ik deel de verwondering over de “thrive”, die je overal in de natuur terugziet (hier de link naar de gelijknamige documentaire). Dat is pas groots.
En, bijna samenvallend met Moederdag 2024: Eden Golan. De eveneens schitterend mooie Israëlische deelneemster aan het Songfestival in Malmö. Zij zou volgens de scherpslijpers ook al niet meer mogen meedoen, alleen al omdat ze Israëli is. De andere oorlogspartij – die niet aan het festival meedoet – zou haar het liefst uitsluiten en uitstoten. De tekst van haar lied “Hurricane” refereerde oorspronkelijk aan het bloedbad in Israël op 7 oktober 2023 (onder de titel “October Rain”), en moest onder grote druk meermaals worden aangepast, voordat ze aan het festival mocht meedoen. “Hurricane” gaat over een stukgebroken relatie en over de liefde die uiteindelijk alles overwint: “life is no game, but it’s ours – while the time goes wild”. Life is ours. Remember? Het eerste Libertaire beginsel.
De Nederlandse tv-makers lieten zich op het Festival vertegenwoordigen door een in vergelijking met “Hurricane” wat oppervlakkige raptekst die Europavriendelijk bedoeld is en – in mijn persoonlijke opinie – heel goed bij de realiteitsvreemde clowneske EU past. Niks tegen meneer Klein persoonlijk. Die doet gewoon zijn best. Het laatste nieuws is dat hij niet eens mag optreden omdat-ie ergens een dreigend gebaar maakte. Misschien – een van mijn eigen complottheorieën – werd er wel door de EU-deep-state-regelaars ingegrepen en besloten tot uitsluiting, om ervoor te zorgen dat de EU niet helemaal geblameerd werd. Het enige dat nodig is om Joost boos te maken is een beetje provocatie.
Uiteindelijk won Niemand (Nemo), een nihilistisch (?) woke-statement. Een uitnodiging aan mij om neutraal te blijven en niet te zeuren dat het allemaal rigged was. Wat gaat het mij ook aan? Nog eentje dan: Maurice de Hond is er als de kippen bij en geeft een interessant inzicht in het verband met de op hand zijnde Europese verkiezingen.
Terug naar de academische opstand van de ProPalestijnen, of beter gezegd: de Intifada op de Nederlandse universiteiten. Ook een beetje provocatie. Het tegendeel van “thrive” wordt erdoor zichtbaar, en daar ben ik die (Pro)Palestijnen wel dankbaar voor. Wat Erich Fromm in “the Heart of Man” als necrofilie bestempelde – de liefde voor de dood en het verval, toont zich in het absurde, in haat, in blinde woede en in het verraad van de universiteiten aan hun collega’s in Israël. De Nederlandse universitaire wereld biedt geen weerstand meer. Ze is niet vrij. Ze gedijt niet meer. No thrive.
Ik ben lang weggeweest uit het Nederlandse academische wereldje. Ik heb niet meegemaakt hoe academische vorming stapje voor stapje een bijna klassikaal gebeuren voor brave blokkers is geworden. Het heeft blijkbaar een bestuurlijke laag zonder moreel kompas opgeleverd. Hoe wetenschap aan deze instituten in 30 jaar dankzij public-private-partnership is genivelleerd tot het maken van gewenste gevolgtrekkingen uit wankele statistieken en gemanipuleerde opiniepeilingen wist ik eigenlijk al sinds de Covid-tijd en sinds de voorlopers van de Green Deal. Het ijkpunt dat nu is bereikt is een narcistische krullenbol die het puikje zou zijn van intellectueel Nederland. Sorry, dat lijkt ad hominem, maar ik wil er het symptomatische mee aanduiden. Ik wens de man een joint en een slaapstoel in het land van zijn dromen. Ik wil er niet tegenaan trappen, ik heb wel wat beters te doen. Er zijn enkele “academische” libertaire ontwikkelingen gaande die mijn aandacht meer verdienen.
Nova Academia
Grote ambitie heeft Nova Academia, die de potentie heeft een “ongeketende” universiteit te gaan worden, waar studenten boven het niveau van brave kennisreproductie uitgaan. Een echt alternatief voor die studenten die weg willen uit de universitaire instituten die op overheidsgeld drijven. Geen opleiding tot braafslaaf. Uitdrukkelijk no woke, en zonder WEF-agenda. Onderdeel van de parallelle samenlevingen. Met echte academische vrijheid: aanjagen van kritisch denken en scherpte ontwikkelen om door allerlei belangen en motieven van sponsoren en campagnemakers heen te kijken. Nova Academia wordt vanuit libertarische kringen meegedragen
Persoonlijkheidsontwikkeling is een onlosmakelijk deel van de academische dialoog. Naast de capaciteit om scherp met kennis om te gaan is ruggengraat een vereiste om impact in de huidige wereld te hebben. NA geeft colleges in de ochtend en focust ’s-middags op praktische toepassingen, creativiteit, personal skills en doorzettingsvermogen. Ben je tussen 18 en 30, ga kijken of neem deel aan een van de bootcamps.
Libertair Wetenschappelijk instituut
Nu dan. De LP gaat – na instemming van de Algemene Leden Vergadering – het Libertair Wetenschappelijk Instituut oprichten. Mensen die dat willen kunnen – in een structuur – op allerlei thema’s de diepte ingaan. Zelf onderzoeken, zelf publiceren, zelf ontwikkelen, zelf doen. Met peers. Onze aandacht aan de thema’s geven waarvoor we ons interesseren. (Counter-)politics, cultuur, natuur, filosofie, gezondheid, (counter-)economics, enzovoort. Vrij. Omdat we nieuwsgierig zijn. Omdat we kennis wíllen vergaren, omdat we wíllen sparren met elkaar. Omdat we daar plezier aan beleven en het zinvol is. En omdat dit een libertarisch gebeuren is zullen de thema’s natuurlijk vanuit libertair perspectief aangegaan worden.