“Laat de school géén groene pleisterplaats zijn voor allerlei activistische doelen”. Zo kopte op woensdag 2 oktober het Nederlands Dagblad.
“Groene doelen struikelen over elkaar heen om als eerste op het planbord van de leraar te komen, vindt Kathleen Goense van de ZLTO (Zuidelijke Land- en Tuinbouworganisatie). Maar ze dringen angstbeelden op aan kinderen, waarschuwt ze. Wat zoeken Greenpeace, Dierenbescherming en Natuur & Milieu in het klaslokaal? Precies wat de dominee en pastoor er ook zochten: een ideaal en eenzijdig wereldbeeld schetsen.”
Het is niet toevallig dat juist een dagblad vanuit een sterk religieuze kerkelijke kring zich deze vragen stelt. Kinderen worden geconfronteerd met een concurrerend wereldbeeld, en wanneer je een wereldbeeld opvat als een al of niet harmonisch geheel van ethiek, moraliteit en metafysica, dan mag je van een religie spreken. De groene religie is echter minder “open”. Weliswaar bestaat er een openbare belijdenis van zonden en het besef dat de mens zondig is en straf verdient, maar hun Heiland is nog niet verder gekomen in haar heilswerk dan de uitroep: “How dare you!”. In de verheerlijking (tot heerser maken) van de Natuur zit nog weinig structuur. Er is geen heilig Boek waar alles in staat wat je moet weten maar toch wemelt het van de predikanten, die hun energie richten op de nog in te vullen denkbeelden in kinder- en studentenbreinen.
De groene religie
Aangezien een behoorlijk deel van de Groene Religie consequenties heeft voor het handelen van de mens, zou het in Nederland gerechtvaardigd zijn om “groene scholen” op te zetten, waar de groene religie wordt gepredikt. Ik heb echter de Groene Gemeenschap nog niks in deze richting zien ondernemen. In plaats daarvan neemt de groene religie universaliteit in aanspraak en strekt haar invloed uit naar ALLE scholen, via leerdoelen en lespakketten. Bedenkelijke extremisten uit die groene hoek streven naar de Greenpeace, de Groene Vrede op de planeet waarin je van mensen niks meer merkt. Ze zouden in mijn opinie naar de maan kunnen lopen om te ontdekken dat hun wereldbeeld daar al werkelijkheid is.
Bron: https://x.com/guardian/status/1176238751191904256
Staatsreligie
Maar nee, de Groene Predikers lopen niet naar de maan. De Groene Religie is op aarde door een propagandamachine via de VN tot Universele Staatsreligie geworden. De consequenties daarvan beginnen we te merken. Langzaam, steady, gaat de mensheid zichzelf ruimen, geholpen door de ingenieuze breinen van administratieve industrieën, die zich in de bestuursstelsels hebben ingenesteld. De strategie is niet om Groene Scholen op te richten, maar om bestuursstructuren te infiltreren en van bovenaf “policies” (beleid) op te leggen aan lagere bestuursorganen en alles wat in hun invloedssferen ligt. Dus ook aan ALLE scholen, waar de kinderen van de mensheid met de doctrine van de Natuur als Heerser over de mens worden ingespoten.
Alle? Neen, analoog aan dat beroemde Gallische dorpje zijn er nog steeds scholen die weerstand bieden en durven om hun eigen wereldbeeld erop na te houden. Er zijn behoudend-Christelijke, Islamitische, en nog enkele behoudend-Rooms-Katholieke scholen. Ouders die schrikken van de groene sprookjes waarmee hun kinderen thuiskomen kunnen nog altijd met onderwijzers en schoolbestuurders in gesprek gaan, studenten kunnen nog altijd hun docenten terechtwijzen. Of je kunt proberen je kinderen zelf te onderwijzen
. Maar die window of opportunity kan zich snel gaan sluiten. Het lijkt alsof je er binnenkort niet meer kritisch op mag zijn: na het cancelen van “alternatieve” meningen komt het verbod en dan de repressie. Belangrijk is dat we de Groene Religie nu benoemen voor wat het is en vooral hun extremisme, een vorm van agressie, gaan bestrijden.
Libertair Perspectief op Groene Religie Scholen
Vanuit het Libertaire gedachtegoed – waarin iedereen vrij is om te geloven wat hij of zij wil zolang je er anderen niet mee schaadt – mag geen enkele religie tot Staatsreligie worden. Hoe minder de staat in de melk te brokkelen heeft, hoe kleiner het gevaar van grootschalig machtsmisbruik, bijvoorbeeld de indoctrinatie van kinderen. Onderwijs mag daarom in het Libertarisme nooit en te nimmer in handen van een “sturende” overheid komen. Haar organisatie moet vanuit de samenleving komen. Kleinschalig, onder directe invloed van ouders en hun kinderen. Het opzetten van Groene Scholen, met een duidelijke groene signatuur, past helemaal in de libertaire filosofie, net zo als het opzetten van Scholen met de Bijbel. Het voorschrijven van dezelfde Groene Leerdoelen op alle scholen is niet libertair. Het is agressie, waartegen zelfverdediging noodzakelijk is. Niet omdat we het ermee totaal oneens zouden zijn, maar omdat pluriformiteit van wereldbeelden als een goed gevuld postzegelalbum is: een spiegel van culturen, een genot om te bestuderen en het schreeuwt niet. Zoals de Groenen in biodiversiteit geloven, zo kijken libertairen van de natuur af hoe goed het is wanneer er een rijke diversiteit bestaat. Niet “e pluribus unum”, maar “e pluribus multis”. Uit verscheidenheid komt heel veel voort.
Laten we het grote uitsterven van onze menselijke pluriformiteit voorkomen en blij zijn dat er in een vrije samenleving vanzelf verscheidenheid ontstaat. Laisser-faire. Daarom: geen centrale sturing van “leerdoelen”. Nooit, never.