De film Idiocracy is van een luchtige komedie uitgegroeid tot een cultklassieker. Oorspronkelijk was het niet bedoeld als serieuze maatschappijkritiek op onze tijd. Het nam slechts één klein gegeven en gaf dit veel aandacht teneinde een plot te creëren: namelijk dat intelligentere mensen de neiging hebben om het krijgen van kinderen uit te stellen tot het punt dat velen helemaal geen kinderen meer zullen krijgen. Terwijl mensen aan de onderkant van de samenleving veel minder aarzelingen hebben en het gewoon doen. De morele les: wat slim en verstandig lijkt, is dat niet altijd.
De film is prachtig gerijpt, veel scènes die bedoeld waren als grap, zijn nu helaas realiteit.
Een andere sciencefiction-actiekomedie die veel profetischer bleek dan bedoeld, is de Sylvester Stallone-film “Demolition Man” uit 1993. In deze dystopische wereld is ‘veiligheid voorop’ zo extreem doorgevoerd dat vloeken verboden is en natuurlijke seks is afgeschaft. Een man uit het verleden wordt ontdooid om te helpen bij het arresteren van een zware crimineel, aangezien hedendaagse softe (woke) agenten niet meer in staat zijn om met geweld om te gaan. Dit is ook iets dat we nu kunnen waarnemen: Britse agenten zijn druk bezig mensen te arresteren voor ‘verkeerd denken’, terwijl gewelddadige criminaliteit een recordhoogte bereikt.
Veiligheid voorop?
Door veiligheid tot prioriteit te maken, komt al het productieve werk dat we doen op de tweede plaats. Veiligheid is belangrijk, maar kan nooit absolute prioriteit krijgen: geen enkele baan ter wereld is 100% veilig. Het Leven zelf brengt een 100% kans op overlijden met zich mee. Overal zien we voorbeelden van hoe ‘veiligheid voorop’ ons leven verlamt, wat vaak resulteert in minder veiligheid.
Nergens is ‘de illusie van veiligheid’ overdrevener dan op kinderspeelplaatsen. Rubberen tegels bedekken elke vierkante centimeter en apparatuur die aan zoveel ‘gezondheids- en veiligheidseisen’ wordt onderworpen dat de meeste uiterst saai zijn geworden. Ondanks al deze voorzorgsmaatregelen laten stelletjes voorbij de menopauze hun overdressed-last-chance baby’s helmen dragen alsof ze aan ernstige epilepsie lijden. Kinderen die wanhopig op zoek zijn naar wat opwinding, krijgen van bezorgde moeders te horen dat ze niet te hoog moeten klimmen, en zachte vaders worden door hun vrouwen uitgescholden als ze het aandurven om de schommel teveel aan te duwen.
Kinderen die op deze manier opgroeien, leren nooit om op eigen houtje op pad te gaan, risico’s in te schatten en problemen zelf op te lossen als ze zich voordoen. In plaats daarvan staan ze voortdurend onder toezicht van volwassenen en moeten ze bij problemen een beroep doen op een volwassen autoriteit. De enige plek die ze in relatieve vrijheid kunnen verkennen, is de virtuele wereld.
Voorzorgsbeginsel
Het voorzorgsbeginsel is het grootste gevaar van onze tijd. Niet alleen omdat het leidt tot bevolkingsafname, maar ook omdat het ons ervan weerhoudt belangrijke beslissingen te nemen. Beter voorkomen dan genezen betekent niet altijd dat we veilig zijn. We zitten vaak in een situatie waarin niets doen de slechtste optie is. We kunnen niet altijd wachten tot we alle informatie hebben om de best mogelijke beslissing te nemen. Er zijn momenten waarop we op ons onderbuikgevoel moeten afgaan en op het beste moeten hopen.
De Plandemie
Vier jaar geleden kwamen we heel dicht bij een dystopische wereld: een surveillancestaat waar je niet eens je eigen huis mocht verlaten. Gelukkig was er net genoeg weerstand tegen de plandemie om het vertrouwen in de autoritaire leiders en hun zakelijke financiers te breken. Het was echter niet genoeg om de daders naar de gevangenis te sturen of zelfs maar iemand uit de daderskring zijn of haar baan te laten verliezen. De bevolking werd van miljarden beroofd en niemand werd daarvoor gestraft.
Interessant genoeg was onze jeugd minder opstandig dan oudere generaties en volgden ze eerder de ‘aanbevelingen van experts’ op. De plandemie werd niet uitsluitend veroorzaakt door kwaadaardige sociopaten, het werkte alleen omdat gehoorzame massa’s eraan meededen. Hebzuchtige kwaadaardige mensen smeden altijd plannen voor macht en geld, maar als de schapen niet volgen, gebeurt er niets.
Voor veel mensen was het een wake-up call. De meeste landen zijn helemaal geen democratieën en kunnen per decreet in een dictatuur veranderen. De meeste mensen zullen gehoorzaam volgen en jou onder de bus gooien als je dat niet doet. Onze toch al beperkte vrijheid is extreem kwetsbaar. Na de plandemie was er een enorme zoektocht naar echte vrijheid, en in deze omstandigheden zijn veel projecten gestart.
Op dit moment is de rust hersteld en zijn velen van ons teruggekeerd naar het comfort van gouden kooien. Alle waanzin, onderdrukking, dwang en vernedering die onze regeringen en onze medeburgers ons hebben laten doorstaan, is bijna vergeten. De bevolking is klaar voor de volgende overval. En met een hele generatie die is opgevoed met ‘veiligheid voorop’ en een gebrek aan testosteron, is dit nu gemakkelijker dan ooit tevoren.
Wakkere mensen waaronder libertariërs doorzien de meeste propaganda. Maar dat betekent niet dat we de nodige beslissingen nemen om de gebeurtenissen voor te blijven. Dit gaat niet over het redden van de wereld, dit gaat over het kiezen van de optimale omgeving om je eigen vrijheid te behouden.
Veel jonge libertariërs worden zelf beïnvloed door onze obsessie met veiligheid. Net als het stel in de film ‘Idiocracy’ is het nooit ‘het juiste moment’ om een moeilijke beslissing te nemen. Of je nu overweegt om kinderen te krijgen (een daad van rebellie tegenwoordig) of om naar een libertarisch project te verhuizen, het beste moment om dat te doen is nu.
Elke week ontstaan nieuwe virtuele projecten. Vol met buzzwords als metaverse, digitale tweelingen, NFT, tokenization, AI, augmented reality en het nieuwe woord voor duurzaam: ‘regeneratief’. Deze mensen houden zichzelf voor de gek. Terwijl technologie zoals crypto, blockchain en het internet zelf de vrijheidsbeweging zeker ten goede komen, helpt vergelijkbare technologie de techno-feodale bewakingsstaat. De enige echte oplossing om techno-feodalisme tegen te gaan, is om samen te gaan wonen met gelijkgestemde mensen. Dat is de les die we uit covid kunnen trekken.
Er zijn wereldwijd verschillende libertaire projecten die meer mensen kunnen gebruiken. In Europa zijn dat Liberland, Liberstad, Montelibero en de Vrije Commune van Penadexo. Verder zijn er verschillende projecten die een fysieke locatie proberen te verwerven, evenals religieuze of linkse gemeenschappen. Alleen als we samenwerken, kunnen we onze vrijheid echt behouden!
Als je jong bent, wat houdt je dan tegen? Als je ouder bent en zelf kinderen hebt, wat weerhoudt je ervan?
Dit artikel verscheen eerder in het Engels op de website van freecommune.org