Alfred Milner, de Britse gouverneur voor Zuid-Afrika, onderhandelde in Juni 1899 met ZAR-president Paul Kruger en diens minister Jan Smuts op het station van Bloemfontein over Britse eisen tegenover de Zuid-Afrikaanse Republiek van vrijburghers. Paul Kruger vatte de Britse eisen samen: “u wilt mijn land“. De Tweede Boerenoorlog werd kort daarop verklaard en na drie jaar tijd beëindigd met de capitulatie van de Boeren. Maar niet, nadat Groot-Brittannië op grote schaal boerderijen had afgefakkeld en 27’000, voornamelijk vrouwen en kinderen van Boeren, alsmede 20’000 zwarte ondersteuners van de Boeren, in Britse concentratiekampen van honger en ziekte waren omgekomen.
Honderdtwintig jaar na de annexatie van Transvaal door het imperialistische Groot-Brittannië is in Nederland alweer een vrije Boerenrepubliek aan het ontstaan. De inzet is dezelfde: “U wilt mijn land“. In 2022 was het plotseling bijna op een derde Boerenoorlog uitgelopen. Zou de opgefokte politieagent de 16-jarige Boer met zijn pistoolschot hebben gedood, dan zou het kruitvat zijn geëxplodeerd. Nu smeulde het vuur van het verzet onderhuids verder. Alvorens tot verkiezingen over te gaan moest de globalistische Anti Boer Beweging in Den Haag vanwege haar eigen wetten een demonstratie “toestaan”, waaraan maximaal twee (2) trekkers mochten deelnemen. Om zogenaamd de orde te kunnen handhaven haalde de gemeente zelfs twee Duitse waterkanonnen naar Den Haag. De provocatieve arrogantie van de macht werd daarmee zó overduidelijk tentoongespreid, dat de hele Nederlandse bevolking erop reageerde met een gevoelige afstraffing. Zó overtuigend, dat zelfs de menselijke fouten bij de telling van stemmen niet meer baatten.
De eerste veldslag is dus gewonnen, waarbij de Boeren het machtigste wapen van de Antiboerbeweging: de democratie, met succes tegen hemzelf hebben gekeerd.
De redactie kan deze historische gebeurtenis alleen maar toejuichen, wel wetend dat de Boeren zich nu in elke provincie in slangenkuilen bevinden en zich voorzichtig tussen het kronkelende gedierte moeten bewegen.
Het is zaak om de mobilisatie van Anti-Antiboerkrachten voort te zetten en te professionaliseren, zodat de alliantie van hedendaagse Vrijburghers de te verwachten tegenoffensieven kan weerstaan. Verwacht wordt, dat de Antiboer zich tactisch zal gaan terugtrekken, maar dat hij zich nog niet verslagen geeft. De strijd is nog niet gewonnen! Houdt uw rode potloden scherp geslepen en blijf waakzaam!