Migratie (1)

Het volgende is een eerste bijdrage in een reeks over het migratieonderwerp. In deze reeks komt aan de orde het verschil tussen de etatistische en volksnationale opvattingen over migratie en landsvlucht, en libertaire standpunten over migratie.

Wat vindt Jan-Met-De-Pet hier allemaal van?

Geduldig heeft dit onderwerp zich de laatste jaren in termen van belang, stilletjes omhoog gewerkt in het internationale sociale en politieke discours, naar in veel landen de huidige nummer-een-positie bij de gemiddelde kiezer.

WEE de politicus die het onderwerp merkbaar probeert te ontwijken, of er een “genuanceerde mening” over wil geven. Laat staan lieden zoals libertariërs, die sterker nog, zich er uitgesproken over uitlaten. Daarbij bezigt het libertarisme een opvatting die door miljoenen enthousiaste etatisten als doodzonde wordt beoordeeld door namelijk zowel links als rechts ‘tegen zich in het harnas te jagen’, door ‘iedereen zomaar het Land in te willen laten’ en ze vervolgens ‘te laten stikken’.

Maar wat willen de volgende ideologisch-onbevlogen archetypen, aangeduid als Archie Bunker of Monsieur Tout-le-monde, Otto Normalverbraucher, danwel Señor Juan Pérez dan eigenlijk wél? Laten we het eens beperken tot onze bekendste medeburger: Jan Met De Pet. Deze ziet zich graag niet als onmens, en stelt derhalve iedereen de kans te willen geven ons land binnen te komen en zich daar permanent te vestigen. ‘MITS’.

Onlangs kwam ik Jan-Met-De-Pet tegen. Ik heb –uiteraard- meteen de gelegenheid aangegrepen om een gesprek te voeren met deze boeiende medemens met zijn markant vormgegeven overtuigingen, met als doel eindelijk eens helder in beeld te krijgen hoe de interne contradicties in de uitspraken over dit onderwerp zich tot elkaar verhouden, maar –wellicht- toch een logische samenhang kennen.

Na een bij tijd en wijlen in fel debat uitmondende conversatie, ben ik tot de volgende conclusie gekomen:

1. De heer Metdepet (JMDP) is ideologisch flexibel, en voelt zich het meest op z’n gemak met een eclectische benadering van de diverse uit de politiek aangereikte standpunten over migratie.
2. Hij werpt verre en fel van zich een racist en xenofoob te zijn. ‘Vrijheid Blijheid’, een ieder is welkom. IN PRINCIPE.
3. JMDP heeft het over daarbij ‘voorkeuren’ maar is na enig aandringen bereid deze ook als ‘wensen’ te betitelen.
4. Na enige herinterpretatie blijken dat deze als eufemistisch geformuleerde ‘voorkeuren’ eisenbarrières in te houden die figuurlijk gezien alleen olympische hoogspringers en begaafde hordelopers zouden kunnen overwinnen. JMDP geeft daarbij aan geen boodschap te hebben aan het VN-Vluchtelingenverdrag alsmede het hierop aanvullende gecodificeerde EU-asielrecht.
5. Zowel asielzoekers als reguliere aspirant-migranten dienen volgens JMDP het toelatingsverzoek bewijsbaar vanuit een ander land te doen en daar te wachten tot ‘status’ wordt toegekend. Hij stelt dat op enige uitzonderingen in de wereld na, de asielzoekers onder de aanvragers de mogelijkheid hebben zonder belemmeringen naar een veilig land buiten de EU te gaan en van daaruit ongestoord een asielverzoek aan de Nederlandse overheid kunnen doen.

Het leek mij goed het losse verhaal met de opvattingen en ‘wensen’ van JMDP in een strak vormgegeven overzicht te gieten om het realistisch te maken, en daarbij –toepasselijk voor de sfeer waarin de maatschappelijke discussie over migratie wordt gevoerd- voor de stijl van een ambtelijk stuk kiezen. Na enig overleg met juridisch onderlegde medewerkers van BZ kwam ik tot de volgende tekst:

Toelatingsprocedure aspirant-immigranten en asielzoekers:

1. Verzoek tot permanent verblijf alhier mag alleen vanuit het buitenland door de daar verblijvende aanvrager, worden ingediend.
2. Het Verzoek wordt alleen in behandeling genomen nadat de Aanvrager een contingentietegoed heeft gesteld op een daarvoor aangewezen rekening. Dit tegoed dient ter bestrijding van administratiekosten van de beoordeling van de Aanvraag, en ter financiering van een effectieve grensbescherming. Mits de Aanvrager met notariële akte bewijzen van onvermogen kan overleggen kan de Aanvrager aanspraak maken op een verlaging van het contingentietegoed.
3. Het Verzoek wordt in behandeling genomen door een Ballotagecommissie. Als deze het Verzoek niet afwijst legt deze het voor aan de afdeling-Toetsing.
4. De afdeling-Toetsing toetst of de Aanvrager voldoet aan de maatstaven voor permanent verblijf. De belangrijkste hiervan voor de aspirant-migrant is die van beheersing van de uitspraak van het Nederlands. De Uitspraaktoetsing houdt in dat de Aanvrager op een Nederlandse ambassade of consulaat een de Aanvrager nog niet bekende, en representatieve tekst in het Nederlands van 1500 woorden voorleest, van welke voorlezing een video-opname wordt gemaakt. Deze opname wordt in Nederland weergegeven ten overstaan van een groep waarvan de leden samen een getrouwe weerspiegeling vormen van de Nederlandse samenleving. Deze groep beoordeelt of te horen is of de Aanvrager uit een ander land dan Nederland komt. Geeft geen van de groepsleden aan dat dit te horen is dan voldoet de Aanvrager aan de belangrijkste van de Toelatingscriteria.
   De belangrijkste toetsingsmaatstaf voor de andere categorie, die van de asielzoeker, is of de reden voor asielaanvraag in elk geval inhoudt een geval van aantoonbare, onbetwijfelbaar onontkoombare en aanhoudende mensenrechtenschending specifiek door de overheid van het land waarvan de asielzoeker ingezetene is.
5. Indien de Aanvrager aan de Toelatingsmaatstaven voldoet stuurt de Toetsingsafdeling de Aanvraag door naar de Publicatiecommissie.
6. De Publicatiecommissie stelt de tekst op van een openbaarmaking van de geanonimiseerde Aanvraag welke openbaarmaking de gelegenheid aan een ieder geeft om bezwaar tegen de Aanvraag te maken zonder een reden te hoeven noemen, en stuurt de Aanvraag door naar de Commissie-Consensus.
7. Deze Commissie stelt vervolgens vast of er binnen de vastgestelde termijn Mededelingen van Afkeur door bezwaar hebbenden op de Aanvraag is binnengekomen, en zo ja, deelt deze mee aan de Aanvrager, en wijst de Aanvraag af. De Aanvrager mag vervolgens binnen een maand in beroep gaan tegen deze afwijzing mits het aantal Afkeurders [een nog nader te bepalen aantal] niet te boven gaat.
8. Indien op de Aanvraag al of niet na beroep, geen erkende afkeuringen liggen, wordt de Aanvraag vervolgens toegekend.

Om de Proceduretekst niet te lang te maken is er een keuze gemaakt uit de standpunten van JMDP, maar ik hoop voldoende recht te hebben gedaan aan zijn zienswijze.

Vervolg van deze Serie

In het vervolg op deze bijdrage zullen libertaire uitgangspunten en opvattingen aan de orde komen, en verschillen tussen anarchokapitalistische en minarchistische standpunten over dit onderwerp.