Oftewel: Hier met je wapens, of je betaalt de psychiater! Wil de EU in Zwitserland gaan spelen?
De politie wil mijn wapens afpakken. Niet omdat ik een bewezen gevaar ben, maar vanwege mijn libertaire opvattingen.
Michael Bubendorf*, 30.9.2024
“Meneer Bubendorf, hoe kunt u ons garanderen dat u uw wapens nooit tegen de autoriteiten zult gebruiken?” Ik knipperde ongelovig met mijn ogen naar de politieagent tegenover me. “Meneer Obrenz**,” antwoordde ik, “het is niet mogelijk om toekomstige onschuld te bewijzen.”
Ik dacht dat ik in de verkeerde film zat: ‘Minority Report’, om precies te zijn. Daarin voorkomt de politie misdaden voordat ze worden gepleegd. En toch zat ik hier in werkelijkheid op het politiebureau en werd ik verdacht van een “precrime”.
Aanvraag als trigger
Schieten is al sinds mijn tienerjaren een van mijn hobby’s. Ik was een jonge schutter en droeg later trots het scherpschutter-embleem op mijn militaire uniform en oefende met kleiduiven. Toen ik onlangs hoorde dat er in mijn buurstad een grote schietruimte voor tactische schutters werd geopend, besloot ik een aanvalsgeweer (vert. van “Sturmgewehr”, red.) te kopen. Omdat ik al enkele vuurwapens bezit, kende ik het proces en heb ik de vereiste aanvraag voor een wapenvergunning ingediend bij de verantwoordelijke autoriteit. Een ongecompliceerde ambtshandeling die tot nu toe snel en betrouwbaar is uitgevoerd. Maar deze keer liep het anders; Ik werd opgeroepen voor een interview.
Sergeant Obrenz van de afdeling wapens en explosieven voelt zich duidelijk ongemakkelijk bij de zaak. Het is allemaal een ‘Seich‘, een echte ‘Scheissfall’, zegt hij. Hij kent mijn dossier goed; Hij weet dat ik altijd vreedzaam heb geleefd en ik heb in mijn teksten en optredens benadrukt dat politieke geschillen vreedzaam moeten worden gevoerd. De video waarin ik geweld tegen politieagenten veroordeel, is openbaar beschikbaar op YouTube. Mijn criminele carrière beperkt zich tot kleine boetes, mijn strafblad is blank en is altijd blank geweest. Ik heb niet op foto’s van Maria en Jezus geschoten. Ik heb nooit een drugsverslaving gehad, maar tot op de dag van vandaag heb ik een geweldig gezin en een bedrijf waar tien werknemers hun kost verdienen en waar een leerling tot koopman opgeleid wordt.
Meneer Obrenz weet dit allemaal, en hij zegt dat de twijfel over mijn recht om wapens te dragen helemaal niet van hem afkomstig is. De kantonale Veiligheidsdriehoek (Nl. vert. van “Bedrohungsmanagement”, red.) heeft alarm geslagen. ‘Vanwege je houding. Je moet begrijpen dat deze nieuwe libertaire ideologie ons bij de autoriteiten bang maakt.”
En dus schakelen we over van “Minority Report” naar “1984” en moet ik mezelf verdedigen tegen Orwelliaanse “thought crimes”. Ik leg de heer Obrenz geduldig uit dat libertaire ideeën zeker niet nieuw zijn, citeer Nietzsche’s “Aldus sprak Zarathustra” uit 1885, verwijs naar Ludwig von Mises, Murray Rothbard, maar tevergeefs – wat ik moest doen was al vóór het gesprek bepaald: Ik zou geen aanvalsgeweer mogen kopen en ik zou de wapens die ik al bezit aan de politie moeten geven. De enige manier om dit vonnis te voorkomen is door naar een psychiater te gaan. Als deze mijn ‘wapenvaardigheid’ niet bevestigt, mag ik in Zwitserland nooit meer een wapen aanraken.
Mijn libertaire overtuigingen zijn gebaseerd op een diepe afkeer van dwang en geweld. Ironisch genoeg is het deze vreedzaamheid die mij er nu toe dwingt om naar een psychiater te gaan.
Hernieuwing wapenvergunning voor 3500 Zwitserse Frank (ca. 3750 Euro)
Ik probeer het sportief op te vatten: “Ik zou het gesprek met de psychiater interessant vinden”, zeg ik tegen meneer Obrenz. “Het kost ongeveer 3.500 frank”, antwoordt hij. Ik moet dit verrassend hoge bedrag zelf betalen. Obrenz stuurt mij weg met de woorden: “Je moet uiterlijk vrijdag beslissen.”
Wat te doen? Het originele boek ‘Minority Report’, zo herinner ik me, eindigt in een ramp voor de autoriteiten. De politieagent pleegt tegen zijn wil de moord die het precrime-systeem voorspelt. Hij doet het zodat het systeem klopt en blijft bestaan. Wat onrecht moest voorkomen, bracht de misdaad tot stand in een self-fulfilling prophecy. Een mooie parabel over de staat, die gelukkig nog ver verwijderd lijkt van zulke verschrikkelijke visioenen.
Ik kan nog steeds niet het vereiste inzicht opbrengen dat mijn vreedzame instelling angst veroorzaakt. Zou een psychiater de autoriteiten misschien kunnen helpen om met hun irrationele angsten om te gaan?
* Michael Bubendorf is ondernemer op het gebied van de zeescheepvaart. In 2020 en 2021 was hij mediawoordvoerder van de vereniging ‘Freunde der Verfassung ‘ (Vrienden van de Grondwet).
**Naam gewijzigd vanwege privacyredenen
Afbeelding: SIG SG 550
Het artikel is met toestemming van de Libertäre Partei (Schweiz) uit het Duits vertaald en overgenomen in Libertair Perspectief. Het origineel verscheen op 30 september 1924 in Schweizer Monat.
Naschrift van de redactie
In Zwitserland leert elke man in militaire dienst de omgang met vuurwapens, en neemt na de instructieperiode (Rekrutenschule) zijn eigen wapen mee naar huis. De “ausserdienstliche” (buiten de militaire dienst) omgang met wapens in schutterijen en schietclubs is ongedwongen. Mensen schieten in Zwitserland niet meteen in een kramp als je over wapens in privébezit spreekt. Achter de verbazing van Michael Bubendorf steekt een veel groter verhaal. Het is de EU die druk zet op Zwitserland om zijn wapenwetten te verscherpen, zie bijvoorbeeld dit artikel in Watson (links nieuwsmedium) uit 2016:
Wenn das mal keinen Ärger gibt: EU will Schweizer Sturmgewehre verbieten
Waar Michael Bubendorf tegenaan loopt is de sluipende invoering van EU-regels door de onder druk gezette Zwitserse overheid. Zwitserland staat niet erom bekend dat de inwoners elkaar uitmoorden ofschoon veel Zwitsers een wapen in huis hebben. Het gaat ook helemaal niet om moord en doodslag. Achterliggend is de angst die EU-overheden hebben voor de eigen bevolkingen. Ook komt tot uiting dat het Libertarisme door sommige elementen binnen de overheid als een nieuwe potentiële bedreiging wordt gezien. Welke redenen kun je aanvoeren om bang te zijn voor mensen die hardop zeggen dat ze de vrijheid lief hebben? Zolang ze die ook kunnen verdedigen?
Intussen zijn in het Basler Kantonsparlement door Peter Riebli (van de EU-kritische SVP) over dit geval vragen gesteld.