|

Edwin Delsing

Wordt Javier Milei de eerste Libertaire president ter wereld?

Het is één week voor de presidentsverkiezingen in Argentinië. We hebben in Libertair Perspectief al eerder aandacht besteed aan het fenomeen Javier Milei, die in Argentinië “El Loco” (de gek) wordt genoemd. Een geuzennaam om trots op te zijn, want Milei is helemaal niet gek, maar brengt counter-politics op een presenteerblaadje naar de inwoners van Argentinië. Ze kunnen er op 22 oktober voor kiezen. De ondersteuners van de gevestigde politiek, daarbij inbegrepen de eigenaren van de lokale kranten, kunnen er slechts het etiket “gek” opplakken. Ze hebben geen antwoord.

In de Nederlandse pers – tenminste in Het Parool – is de komende revolutie in Argentinië misschien doorgedrongen omdat Máxima ervandaan komt. Het zal in “sociaal-liberaal” Nederland niet komen vanwege de afzegging van het voorgenomen bezoek van Paus Franciscus, die Argentijnse katholieken probeert te bewegen om maar niet op die dolgedraaide anarchie-kapitalist te stemmen. Ook niet vanwege het interview dat Tucker Carlson met Milei had; de Nederlandse pers heeft over Tucker al lang de ban uitgesproken.

Wat wil Milei?

Hij is een coalitie aangegaan met een conservatieve partij, en neemt enkele typisch conservatieve standpunten over, o.a. met betrekking tot abortus en het resoluut opsluiten van criminelen.

Milei is een intellectueel zwaargewicht. Econoom met internationale ervaring en renommee. Hij spreekt de mensen aan die genoeg hebben van het opgeblazen overheidsapparaat. En dat zijn er in Argentinië momenteel zoveel, dat hij serieus kans maakt op het presidentschap. Hij wil bijvoorbeeld 10 van de 18 Argentijnse ministeries afschaffen. Wil je weten hoe, bekijk dan even deze video. Je zou zin krijgen om het Nederlandse “stikstofministerie” op dezelfde manier eruit te gooien (jawel, we weten echt wel dat het “natuur en stikstof” heet en in het landbouwministerie ingebouwd is …). Hij heeft dit “het kettingzaagprogramma” genoemd. Een ander kernpunt van zijn politiek is dat hij de centrale bank wil afschaffen en de economie op de dollar wil baseren. Dat afschaffen zou gepaard moeten gaan met het fysiek opblazen van het centrale bankgebouw, zodat het niet gauw meer terug zal komen.

Het libertaire tijdschrift “eigentümlich frei» van oktober 2023 gaat in twee artikelen in op wat het noemt “Junger Libertärer Populismus – die Welle der Begeisterung in Argentinien, Polen und den USA”.

Stefan Blankertz stelt in het artikel “Kein Präsidentenstuhl für Anarchisten” dat Javier Milei zal falen, of hij nu gekozen wordt of niet, en voert ter illustratie van zijn stelling een viertal mogelijke scenario’s aan:

  1. Milei wint de verkiezingen en zet zijn politiek succesvol om. Volgens de auteur zal door het economische succes de staat zoveel vertrouwen terugwinnen, dat de herverdelers opnieuw hun kansen zullen grijpen.
  2. Milei wint de verkiezingen maar kan zich politiek niet doorzetten. Een goede econoom hoeft niet per sé een goede politicus te zijn. Hij haalt er Ludwig Erhard bij, de vader van het Duitse Wirtschaftswunder, dat uiteindelijk ook ten onder ging aan conservatieve krachten die de overheid weer gingen uitbouwen.
  3. Milei verliest de verkiezingen en ondergang. Zijn radicaal-libertarische standpunten worden hem voor het verlies aangerekend. De coalitie concentreert zich voortaan op conservatieve agendapunten, wat hen meer schade dan goed doet. Uiteindelijk wordt het een marginale beweging.
  4. Milei verliest de verkiezingen en hij erkent dat de verbinding met conservatieve krachten zijn boodschap vertroebelt. Hij concentreert zich op de verspreiding van economische kennis en het opbouwen van staatsonafhankelijke structuren.

Blankertz stelt: “Wahlen ändern nichts, sonst wären sie verboten» (verkiezingen veranderen niets, anders zouden ze verboden zijn). Het is duidelijk welke van de 4 scenario’s hij het liefste ziet gebeuren. Welnu, het komt vaak anders dan je denkt, er zijn nog andere scenario’s denkbaar.

Milei is even sterk in het overbrengen van zijn ideeën als Trump in de VS. Hij kan harder schreeuwen dan de etatisten (staatsgelovigen), die hij ongegeneerd “zurdos” (socialistische stumperds) noemt. Hij heeft geen moeite ermee om belasting diefstal te noemen. Geen zuinig Nederlands politiek correct mondje maar een brede bek, die linkse politici “parasieten” en “dieven” noemt. Dat slaat aan.

Laten we hopen, dat op maandag 23 oktober de Nederlandse mainstream media allemaal in paniek één woord zullen krijsen: “LIBERTARISME”.